Dün-ya
ve bencil bir oyuncu ben...
aynı perdeye denk gelmiş
yalnız ruhlarız biz,
korkak ve silinmiş isimlerimiz...
aynı karede kaybolan yüzlerimiz...
tüm adımlar tanıdık uzaktan
uzaklar başlangıca öyle yakındır ki oysa
büyümüş,
korkularda bedenlerimiz…
ne bir gemi
ne de bir balık olma umudunda ruhlarımız
uçları dokunur şarkıların boşluğa
şimdi ölmelerin zamanındayız...
Sahibi belirsiz bir türküdür kimi zaman yaşam
Henüz sallamadığı bir beşiğiz,
Annenin ellerine bırakılan,
beyaz ve kimsesiz…
bir boş zamana düşer saatler,
boşluktan öteye..
kaybolur…
kaybolur her şey mavinin içinde.
Öylece sinmiş adımız renklerimize.
Öylece durur renkler içimizde.
Unutmuşuz
kimsesiz rollerimizi oyunumuzda,
Yaşamımız ki;
Eksik bir kanadını ararız
Kaybolmuş uçurtmanın
Mavideki beyazın içinde.
2 yorum:
Ayrı bir hava var sanki diğerlerinden ;P
Yıllığı karıştırıyordum demin, aklıma matematik sınavı geldi :D
Canım acıdı biliyor musun, böyle bir şey herhalde yaşam. Geçmişte kalan bir şey. Dün ölmedik yarın da ölmeyelim...
Bilmem ki sen öyle diyorsan öyledir, matematik ustasısındır sen. yıllığı pek fazla karıştırmamak lazım, çok acıtır çok. Dün ölmedik yarın da ölmeyelim güzelmiş Mehlika..
Yorum Gönder