Uykuda Kelebek

Olmayan bir parçasına sığınmış haritanın...
Sınırlarda gezinen mevsimler gibi kader,
Süzüldüğünde boşluğa sen...
Yok nehir olma vakti değil şimdi
Kimsenin bilmediği gibi
Duymak istediği gibi...
Gerçek bir kavganın
Son vuruş darbesinde kalmış kelimelerim
Oysa söyleyebilirdim
Konuşmak zor değil.
Zor olan susmak...

Çalıntı bir şehrin geçici yollarında
Kaybolmuşsun sen
Sona değildir yolun
Sonlar yoktur ki zaten...

Çatlamış ellerin yazmaz ki senin
Kırıklarından dökülen saçlarına
Öylece bakarsın olmadık yaşlanmış zamanlarında...

Gecenin ikisi
Saatten bahsetme bana..
Dengesizce durdurma
Ölüme yaklaşmış zamanları...
Ölmek kimi zaman insanlara
Kimi zaman da kelebeklere özgüdür zaten
Bilmesen de sen
Kelebekler bir gün ölür
Hiç düşünmeden...