resimler vardı,
soğuk karanlıkların boşluğunda.
resimler vardı,
çırılçıplak gözlerde uyanmış,
gülümsemeyi unutmuş ve kimsesiz...
çarpık bacakları geç kalmıştı çocukların
kaldırımda silinmiş bir sek sek karalamasına...
insanlar vardı,
bastonlara hayatlarını dayayan...
insanlar vardı,
uyumadan önce masallara dalan
eksik harfler vardı
kırılgan cümlelerin sonunda...
bitmemişti henüz kavgalar anlamsız bağırışların ardından...
tutsaktı,
tutsaktı tüm zaman
yaşanılan sessiz demirlerin ardında...
yaşamdı toprağa vakitsizce gömülen...
insanlar vardı
sokakların ardında yahut yaklaşmış...
titrekti elleri sarhoşun sokak lambasına dayanmışken vücudu
insanlar vardı
koyu gecelerden sonra
pencerelerin ardında sarhoşları izleyen
resimler vardı kimi zaman fotoğraflara dönüşen
sokak aralarında kaybolmuş yaşamları vardı istanbul'un
resimler vardı resimler
kimi zaman tek,
kimi zaman kalabalığın içinde sessiz.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
-
Bulutların kavgasından yorulmuş gökyüzü itekliyor onları bir kenara başka diyarlara. Mor menekşelerin üzerlerine düşen gölgenin yerini güneş... -
Hangi kelime eksik kaldı bilinmez, ama cümlem bir hiçi anlatmaya meraklı başladı konuşmaya. Kaçan yoktu elbet, duvarın dibinde oturmu...
4 yorum:
waaawww...
"w" kullandım ama napıyım ses efekti veremiyorum ;)
İnsanlar vardı,
Her daim güzel olacak,
Birinin adı Mehlika'ydı.:)
"kimi zaman tek,kimi zaman kalabalığın içinde sessiz".kimbilir belki bir gün resimlerde haykırmayı başarır:)
Başarır başarır bence de ;)
Yorum Gönder