nehir atlas

sedef, sen en çok da annesin
fır fır yakalı ve erişkin bir gök
alıştığım o eflatun yağmuruyla
kelebek bulutlarından kopup
beşik tüllerine bölünürken

sedef, doğumuz ucuz takvimler
batımız upuzun ağustoslar falan
düşüp zeliha yıldızlarına takılan
bak pusulamız nasıl da üçkağıtçı

sedef gitme dur kaybetme beni
hani daha dün şurada bir yerde
küçücük siyah değil mi bedenim

sedef dur, anneler bırakır mı
kuyu diplerine hiç yavrularını

sedef, sen en çok da annesin