Tanrı

kangren şehirlerden
kaçış
kendinden kaçış değildir
şehirler eskitirsin boşuna..
saklanmaya çalıştığın renkli bilyelerini koyduğun
sıkıca kapanmış kavanoza
ne kaldırımlar sığdırabilirsin ne de salıncaklar
sadece savaş anılarını dinlemekten sıkıldığın
kertenkeleler öldürürsün rüyalarında
nuh'un gemisine alınmamış,
anlamaya başlamışsındır artık herşeyi
ve anlamakbir zamanlar
olmak istediğin
kişi olamadığını
anlamaya başlamaktır
kaygılandırır seni anlamak
sefil kırlangıçların sokakları
kaplayan piramitlerin
üzerine düşmüş yıldızlarda adını bilmedikleri şarkıların sadece
nakaratlarını söylemesi gibi...
vazgeçersin
anlamış olmaktan...
gökyüzüne aldanıp
maviye sığınmaya çalışırsın
ama
belki de
tanrı
kırmızı!

şehirler eskittin boşuna...

Özlem Korucu'ya ithafen.