Yenilemeyin Pillerini Saatlerin

“Elindeyse zamana dur geçme diye dayat,
Bir sigara içmekten daha kısa bu hayat.”
Necip Fazıl Kısakürek

Masa saatime, kol saatime ve hayallerime...

Sıkıcı bir günün kucağındayım
mıncıklıyor ruhumu saatin kırık kolları zamansızca,
parça parça koparıp etlerimi
besliyor kötü ruhlu günleri acımasızca.

Gözyaşı havuzunda boğulmakta
insan bedeninin en duyarsız köşeleri,
gönüller...

Dipsiz bir kuyuda sessiz sesi duyuyor
kör kulaklar,
karanlık bir mekanda tanık oluyorlar bu vahşete
sağır gözler.


Hayaller fire veriyor noktalarını
ve sonsuzluğa yelkenler fora!
nerede verilen kararlar?
kararsızca yok oldular.
kayıp şimdi umutlarım
arayıp sordum, bulan var mı?

Fırının sıcak alevi, öldürüyor beyaz hamuru.
dondu su, buzlar merhaba!
güneş ile ay el ele battı,
gündüzle gecenin olmadığı günaşırı bir yerdeyim;
Anka Kuşu’nun kanadında,
belki de Kaf Dağı’nın ardında,
bak şu kervan Mehlika Sultan’ın,
bu inciler Kırk Haramiler’in mağarasından,
ya nerede çikolatadan ev?
yolculuk uzun, erzak gerek.

Bırakmaz zannetmiştim beni Dolmabahçe Saat Kulesi,
Bing Bang’den sonra dünyayla bir kader yoldaşıydık ne de olsa
papatya falları doğru söylemiyor, anladım
koparılan yaprakların bir öcüydü belki de, ayrılık.

Hatırlamak mı kolay unutmak mı?
aman akıl defterim tozlanma.
zaman nasıl geçiyor anlamıyorsun
o kadar dedim, pillerini yenilemeyin saatlerin
varsın dursunlar en güzel anlarda.

Hala atıyor göbeği dünya umursamazca,
dönüyor bir balerin gibi,
salsayla çaçayı da öğrenince yapacakmış
anladım, sadece ben yuttum üzüntü çekirdeğini.

İlk çığlığımda kopmasa bari kıyamet,
atacağım çok çığlık var bana destek gerek.

Kafiyeyle ölçüyle hiç işim olmaz,
kan basıncımın ateşi düşse yeter.
beni kurtaracak olan, bu saatler!
haydi, acıyın halime!

Sımsıkı kavramış bileğimi,
tüm hayatıma bir kırbaç gibi iniyor saniyeleri.
aklım mı önde zaman mı?
yönlendireni bulmak lazım.


Düşman oldum tüm saatlere,
ne geçiyor ellerine,
kırışıklık yapmaktan başka yüzlere?
un gibi yağıyor saçlara,
ve darmadağın ettikten sonra mutlu tabloları,
hangi yüzle dönüyor üç yüz altmış derece?
Bedduam: kırılsın tüm saat dişlileri!
dişli dişliler kalın dişsiz!
ısırıyorlar fotoğrafların tarihleriyle başrollerini
ve bunaklık ıslık çalıyor odalarda.
kapayın kulakları!
unutmak ve unutulmak bize yakışmaz,
zordur sevmek ve değer vermek,
seçmek ve seçilmek ister!

Tüm eller havadayken birlikte söylenen bir şarkı açar belki ruhumu,
koparıp alır reaktiflik ağına yapışan benliğimi.
yoksa umut yiyici bir örümcek gelip koparacak beynimi
ve kalmayacak hayallerimin güveni.
silgi tozunun altında buluyorum avuntularımı,
bırakın da bari, kendi kendine sevinsin şu kızcağız(!)
yalancı kalem hani ­-- tükenmez-- diniz.
bu nasıl adalet? üzüntünün yanında nerede eşantiyonunuz sevinç?


Yarım bırakılmış bir elmanın kurdu ağlamaklı,
kızıyor “madem bitirmeyecektin neden başladın?”
buzdolabı belki açar kapağını şefkatle elmaya,
ve çürümez sinek kanatlarının kalleş rüzgarında!

.....................
.....................
.....................
.....................

İmza mı istiyorsun ey üzüntüye avuntu birkaç cümle parçası?
haydi iyisin, buldun yine yufka yürekli şu garibi(!)
istediğin imza olsun, zor olan benimki,
kim kuracak şimdi saatimi geri???

Not: Tabii ki bu da bir şiir değil!