Herhangi bir sesim boşluğun ötesinde
İsmim yok benim.
Büyük bir uçurtmayım küçük ellerde,
Küçük bir umudum, büyük düşlerde.
Hayalim yok benim.
Beklenen bir tren sesiyim istasyonlarda,
Siyah bir karıncayım adımlarda ezilen.
Saçlarım yeşil, saçlarım mor
Rengim yok benim.
4’üm dört harfli bir hücre
Herkesim ama aslında kimse
Ölümüm, beyaz bir tavanda
Yalnız, bir sessizim ben.
Sessiz bir yalnızım ben.
Yeni demlenmiş bir çay.
Tanıdık bir dize,
Mavi bir yolum uzaklarda.
Uzakları sevmem
Gideceğim yer yok benim.
Bir el iziyim yeni boyanmış bir duvarda
Küçük bir mutluluğum
Çocuğunun ilk anne deyişini duyduğunda anne gibi
Korkuyum
Birden çıkabilirim karanlıklardan
Gözlerim turuncu benim
Yazmayı bilmem ki ben...
6 Nisan 2007 22.10
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
-
Bulutların kavgasından yorulmuş gökyüzü itekliyor onları bir kenara başka diyarlara. Mor menekşelerin üzerlerine düşen gölgenin yerini güneş... -
Hangi kelime eksik kaldı bilinmez, ama cümlem bir hiçi anlatmaya meraklı başladı konuşmaya. Kaçan yoktu elbet, duvarın dibinde oturmu...
5 yorum:
"yazmayı bilmem ki ben..."
Pınar harikulade bir şiir olmuş!
Okudukça tekrar okuyorum bilirsin güzel şiirleri okumayı severim ;)
Hayallerine sağlık;)
Ha ayrıca sitenin 20. yazısını kutlarım, 20.'nin de şiir olması ayrı bir güzellik hani :)
İlklere imza atıyorum, sağ ol, var ol:)
Çok güzel bir şiir daha ama bu sefer herşeyi kendine almışsın bize birşey kalmamış:)
Güzel olmayan yok ki... -çöp kutusuna giden hariç, yahu ben onu sonra yapıştırıp yarışmaya göndermiştim de derece yapmıştın değil mi? Arkadaş ya, benim gibi olur işte...
Yorum Gönder